Goodbye my lovers

Week 5

Locatie: Summer camp Wicosuta in New Hampshire

Reis: Newfound lake, Boston

Van dinsdag tot donderdag zijn wij ontzettend druk geweest met WCC. Het was een hele happening! Zelf ben ik dinsdag ziek geworden, ik heb die dag wel gewerkt, 's avonds ben ik in de health center gebleven en heb ik uiteindelijk de hele woensdag WCC gemist. Jammer? een beetje, ik was eigenlijk wel blij met wat rust. Ik was ziek en gesloopt van al die dagen hard werken. Het was stiekem wel lekker om 24 uur in een privé kamertje te liggen en de hele dag te slapen. Donderdag was ik wel  weer druk aan het werk als WCC coach. Mijn taak was om elk uur bij een andere activiteit te staan en de kinderen van het rode team (het team waar ik zelf ook bij hoorde) te begeleiden. Dat betekend dat het voornamelijk kijken was naar de kinderen en ze aan te moedigen. Dat was dan ook een van de redenen waarom ik WCC niet ontzettend leuk vond. Langs de kant zitten, kijken en zelf niet mee kunnen doen is voor mij niet echt een goeie opvulling van mijn dag. Donderdag avond werd ook duidelijk dat het rode team laatste was geworden, geen groot succes dus! Ik was dan ook extreem blij toen ik hoorde dat er in sessie 2 geen WCC is maar een ander soort competitie. Dus ik kijk daar nu al naar uit. 

Vrijdag gingen alle kinderen op een trip day. Wij gingen naar waterpark. De heen en terug reis was in totaal 4 uur lang, wat ervoor zorgde dat we nog maar 2,5 uur over hadden voor het waterpark zelf. Het was bloedheet, ongeveer 32 graden, dus het waterpark was op dat moment een hele fijne plek om af te koelen. 

Zaterdag was het eindelijk packing day. En ja ook op packing day was het bloedheet, 33 graden. Niet echt fijne omstandigheden als je 8 kinderen hebt en elk kind 2 tassen heeft. En dat je vervolgens deze tassen in moeten pakken in een ruimte waar geen airco is... Gelukkig begonnen mijn co-counselors met inpakken en zijn niet meer gestopt. Ik heb in totaal maar 2 tassen ingepakt. Ik zat ondertussen buiten met de kinderen en we hebben met zijn allen de bus notes geschreven. Bus notes zijn goodbye briefjes voor alle campers en counselors. Het is gebruikelijk dat iedereen er eentje schrijft voor al haar bunk maatjes. Ook de counselors schrijven bus notes. Het is de bedoeling dat je de briefjes leest als iedereen weg is. 

Zondag ochtend om 06.45 begon onze dag met de allerlaatste spulletjes inpakken van onze campers. De grote tassen worden vaak opgestuurd maar voor in het vliegtuig of in de auto gaan de laatste spulletjes die ze tot op het laatste moment nog gebruiken. Om 07.30 ontbijt en om 08.30 kwamen de aller eerste ouders aan! Alle kinderen uit mijn bunk werden opgehaald door hun ouders dus ik heb alle ouders kunnen ontmoeten. De ouders van de kinderen komen speciaal uit alle delen van Amerika maar ook uit de rest van de wereld overvliegen om hun kinderen op te halen en naar huis te brengen.  

Rond 1 uur waren alle kinderen uit mijn bunk vertrokken en was het tijd om mijn bus notes te lezen. Van elk kind een bus note. Sommigen hadden een bus note geschreven voor ons als counselors maar ik heb ook een paar persoonlijke mogen ontvangen. En wow, wat is dat hartverwarmend om te lezen. Hoe wij hun zomer zo mooi hebben gemaakt, hoe erg ze ons gaan missen, hoe grappig ik wel niet ben, hoe leuk de tennis lessen waren... Al het werk van afgelopen weken krijgt dan ineens een betekenis. 

Van een van mijn favoriete campers, Solene, heb ik een heel mooi afscheid gehad. Solene is een extreem goeie tennisser, absoluut beter dan dat ik ben maar dat weet zij niet hahaha... Ik was op de vertrek dag de hele dag bij de tennisbaan en vlak voordat Solene vertrok kwam ze terug rennen naar mij, om mij te bedanken. Maar op een of andere manier werden we beiden een beetje emotioneel. 6 knuffels later vertrok ze dan echt. Solene is mega sportief en een ontzettend leuk kind. Solene en ik waren close geworden vanwege tennis en de intercamps die zij voor tennis had gedaan. Daarom was dit afscheid speciaal en een beetje emotioneel. 

Nadat alle campers van het terrein vertrokken waren hadden we een staff meeting. Eerst werden wij bedankt voor het slagen van deze mooie eerste sessie en daarna kregen wij te horen in welke bunks wij de volgende sessie zullen wonen. Ik zat in leeftijdsgroep kineo (12 jarigen) en nu ben ik in leeftijdgroep Agawan (13 jarigen) gezet. Ontzettend leuk! Ik moest wel mijn complete bagage naar de andere kant van het kamp verhuizen, gelukkig hebben we hier golfcars... Ik zit in een extreem grote bunk met 3 andere meiden, één counselor meer dan vorige sessie en ook 12 campers in plaats van 9 zoals vorige sessie. Ik heb zin in een nieuwe leeftijdsgroep en om mijn nieuwe co-counselors te leren kennen!

Maandag was ik een dag vrij en zijn we naar Boston gegaan. We werden afgezet in een shopping gebied, Faneuil Hall Market. Ik heb met mijn vriendinnen groepje van het kamp lekker geluncht en rondgelopen. Zij vertrokken op een gegeven moment naar een ander deel van Boston en toen heb ik besloten om lekker langs het water te gaan lopen en even mijn rust te pakken. Ik vond het wel even genoeg. Ik ben al 5 weken lang 24/7 met mensen om mij heen. Ik snakte naar wat Willemijn tijd. Dus ik heb lekker langs het water gelopen, winkeltjes gekeken en rond gelopen in Boston. En wat is het een gave stad! Indrukwekkend maar heel relaxt. Nadat kamp eindigt zit ik ongeveer een week lang lekker in Boston dus vond ik het ook niet nodig om meteen heel Boston te doorkruizen. Daarnaast is het een vrije dag en wilde ik graag lekker relaxt doen en niet al te veel activiteiten doen. En echt lekkere dag om op te laden voor sessie 2 die woensdag van start gaat. 

'klein voorvalletje':

In een van mijn bus notes stond nog een leuke beredenering waarom ik de prinses van Nederland zou zijn. Prinses van Nederland?!!! JA PRINSES VAN NEDERLAND! Mijn kinderen uit sessie 1 waren er zwaar van overtuigt dat ik een undercover prinses van Nederland was. Niet dat ze weten hoe de prinses er uit ziet. Maar ze begrepen maar niet dat een meisje van 19 jaar oud naar Amerika zou komen om in een zomerkamp te werken. Ze begrepen het niet omdat ik volgens hen ontzettend slim ben, ik rondloop met merk kleding en een Gucci portemonnee oh en omdat ik volgens hen mysterieus was over mijn privé leven (terwijl ik die avond daarvoor een compleet fotoalbum van familie/vrienden aan ze had laten zien) Ik moest hier zo ontzettend hard om lachen. Een leuk verhaal en ik vond het dan ook niet erg om met ze mee te spelen! Hahaha...